گوردن ویلارد آلپورت، (۱۱ نوامیر ۱۸۹۸- ۹ اکتبر ۱۹۶۷)، روان‌شناس آمریکایی و یکی از اولین نظریه پردازان شخصیت بود. او طراح نظریهٔ صفات (trait theory) بود.

گوردن آلپورت در ۱۱ نوامبر ۱۸۹۷ در مانتیزوما، ایندیانا به دنیا آمد. آنها چهار برادر بودند و آلپورت کوچکترین آنها بود. پدرش، جان ادواردز آلپورت، پزشک و

 مادرش، نِلی ادیت وایز آلپورت، معلم بود، و هر دوی آنها تاثیری قوی و مثبت بر وی داشتند. آلپورت در ایندیانا به دنیا آمد، ولی در کلیولند، اوهایو بزرگ شد

و همانجا به مدارس دولتی رفت. برادر بزرگترش، فلوید، دانشجوی هاروارد بود (و بعدها او نیز به یک روان‌شناس معروف تبدیل شد)، و به اصرار وی، آلپورت

در ۱۹۱۵ به هاروارد رفت. او به زحمت توانست امتحان ورودی را پاس کند و در ترم اول دانشگاه نیز نمراتش همیشه یا C بود یا D. اما با تلاش بسیار،

 سال اول را با نمرات A قبول شد. در ۱۹۱۹ آلپورت از هاروارد با مدرک لیسانس اقتصاد و فلسفه فارغ التحصیل شد.

بعد از فارغ التحصیلی، ظاهرا چون نمی‌دانست می‌خواهد چه کار کند و چون هنوز به دنبال هویت شخصی خود بود، به ترکیه رفت و در استامبول،

در رابرت کالج به تدریس انگلیسی و جامعه‌شناسی پرداخت. بعد از یک سال، از هاروارد بورسیه گرفت تا در رشتهٔ روان‌شناسی تحصیل کند.

او دو سال بعد، در ۱۹۲۲، و در ۲۴ سالگی در همین رشته دکترا گرفت.

در راه برگشت به آمریکا، آلپورت در وین توقف کرد تا یکی از برادرانش را ببیند. در آنجا نامه‌ای به فروید نوشت و از او تقاضای ملاقات کرد.

 فروید این درخواست را پذیرفت. وقتی آلپورت به محل ملاقات رسید، در اتاق انتظار نشست. اتاق پر بود از تصاویری مربوط به رویاهای مختلف.

بعد از مدتی، فروید او را به داخل اتاق کارش صدا زد. فروید ساکت نشست، گویا منتظر بود تا آلپورت دلیل ملاقاتش با وی را توضیح دهد.

این ساکت ماندن باعث شد آلپورت هول شود و عجولانه دنبال موضوعی بگردد تا سر صحبت را باز کند. در این حالت، آلپورت به یاد پسربچهٔ کوچکی

 افتاد که در تراموای شهری، به هنگام آمدن به دفتر فروید، دیده بود. ظاهرا این کودک فوبی داشت و از کثیف شدن می‌ترسید. او دائم به مادرش

می‌گفت که نمی‌خواهد روی صندلی کثیف یا کنار یک مسافر کثیف بنشیند. آلپورت این داستان را برای فروید تعریف کرد. بعد از پایان داستان،

 فروید نگاه روانکاوانهٔ خود را به او دوخت و پرسید: «و آن پسر کوچک شما بودید؟» آلپورت به شدت جا خورد اما زود به خودش آمد و بحث را عوض

 کرد. این حادثه به شدت روی آلپورت تاثیر گذاشت و هرگز آن را فراموش نکرد او به این فکر افتاد که فروید همه چیز را به انگیزه‌های ناهشیار

نسبت می‌دهد و این نمی‌تواند صحیح باشد به همین دلیل، در مورد انگیزش، باید یک نظریهٔ دیگر ارائه شود. آلپورت، در نظریهٔ خودش،

به تفحص در قسمت تاریک شخصیت نپرداخت. او با تأکید فروید روی سکسوالیته و انگیزه‌های ناهشیار مخالف بود.بعد از بازگشت از اروپا،

آلپورت به تدریس اخلاق اجتماعی در هاروارد پرداخت. در همانجا او به پردازش و تدریس آن چیزی پرداخت که احتمالا اولین درس شخصیت

 در آمریکا بود. در ۱۹۲۶، او به دانشگاه دارتماس رفت ولی خیلی زود، بعد از چهار سال، برای همیشه به هاروارد برگشت. خدمات وی

به هاروارد بسیار زیاد است. از همهٔ آنها مهمتر این بود که وی جزو اولین طرفداران مطالعات چند رشته‌ای، و جزو پیش قدمان در ایجاد

دپارتمان روابط اجتماعی بود. این دپارتمان رشته‌های روان شناسی، جامعه‌شناسی، و انسان‌شناسی را با هم ترکیب می‌کرد. افتخارات آکادمیک

 او بسیار زیادند. او استادی محبوب و مورد احترام همه بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: